اخیرا ندول‌های ریوی یکی از مشکلات شایع در سلامتی شده‌اند. این ندول‌ها معمولاً در معاینات منظم، در طول عملیات اسکن با اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری برای بیماری‌های دیگر شناسایی می‌شوند و ممکن است باعث ایجاد نگرانی شود. اما باید توجه داشت که هر ندول به معنای سرطان نیست. تشخیص ندول‌ها با خطر سرطان در مراحل ابتدایی بسیار اهمیت دارد، زیرا این موضوع می‌تواند در تداوم و بهبود درمان سرطان ریه مؤثر باشد.
ندول ریوی چیست؟
ندول به رشد غیرطبیعی بافت در بدن اشاره دارد که از حالت طبیعی خود متمایز است. در مورد ریه، ندول به رشد بافت غیرطبیعی در این عضو با اندازه‌هایی از ۱ تا ۳۰ میلی‌متر گفته می‌شود. ندول‌هایی که بیشتر از ۳ سانتی‌متر باشند، جرم نامیده می‌شوند. ویژگی مهمی که ندول‌ها را تمایز می‌دهد این است که معمولاً سخت و متراکم‌تر از بافت اطراف هستند. این ندول‌ها ممکن است خوش‌خیم یا بدخیم باشند و اغلب بدون علامت و به طور اتفاقی شناسایی می‌شوند. آن‌ها ممکن است یک‌تایی یا چندتایی باشند. اگر ندول بیشتر از ۶ میلی‌متر باشد و سفت شود، باید بیوپسی رادیولوژیک یا جراحی، بیوپسی مایع همراه با آنالیز خون یا پیگیری دقیق انجام شود، زیرا احتمال بروز سرطان بیشتر است. در صورت وجود حتی کوچکترین شک، برداشتن ندول با جراحی می‌تواند اقدامی نجات‌بخش باشد.
چه مواردی باعث بروز ندول ریوی می شوند؟
- بیماری های عفونی ناشی از باکتری ها، قارچ ها یا انگل ها
- بیماری سل
- بیماری های کریپتوکوک و آسپرژیلوزیس
- مصرف دخانیات
- سابقه خانوادگی سرطان ریه
- بیماری آمفیزم ریوی
- جنسیت فرد
- ناحیه کوچکی از عفونت
- جای زخم
- روماتیسم مفصلی
- سارکوئیدوز
- غدد طبیعی در ریه ها
- تاول ها (کیست های ریوی کاذب)
- آبسه ریه در نتیجه عوارض ناشی از ذات الریه باکتریایی
مصرف سیگار و سن دو معیار مهمی هستند که هنگام تصمیم گیری در مورد تشخیص ندول مورد توجه قرار می گیرند. احتمال سرطانی بودن ندول در افراد غیر سیگاری و زیر ۳۵ سال کمتر از ۱ درصد است. اگر فردی بالای ۵۵ سال بوده و سیگار مصرف کند، دارای ندول سخت با لبه های نامنظم و اندازه بزرگتر از ۱۵ میلی متر باشد، خطر ابتلا به سرطان ۵۰ درصد است. این خطر با میزان سیگار مصرفی و افزایش سن بالا افزایش می یابد.
عکس ندول ریه
انواع ندول ریوی کدامند؟
علل ایجاد ندول ریوی متفاوت است و گاهی اوقات می تواند خوش خیم (بی ضرر) باشد در حالی که گاهی اوقات می تواند بدخیم (سرطانی) باشد. ندول های خوش خیم معمولاً می توانند به دلیل عفونت، التهاب، کهولت سن یا ناهنجاری های مادرزادی ایجاد شوند. ندول‌های بدخیم نوعی سرطان هستند که معمولاً به عنوان سرطان ریه شناخته می‌شوند و چنین ندول‌هایی مشکل سلامتی بسیار جدی‌تری محسوب می‌شوند.
نشانه ندول ریه چیست؟
گره های ریه معمولاً علائمی ایجاد نمی کنند و اغلب می توانند به طور تصادفی شناسایی شوند. افراد مبتلا به گره های ریه اغلب ممکن است علائمی مانند سرفه، تنگی نفس، تولید خلط یا درد قفسه سینه نداشته باشند. با این حال، در برخی موارد، افراد مبتلا به گره های ریه ممکن است چنین علائمی را تجربه کنند. به ویژه اگر گره بزرگ باشد یا مانع از عملکرد ریه شود، چنین علائمی ممکن است رخ دهد. اگر ندول در ریه ها تشخیص داده شد یا چنین علائمی رخ داد، مهم است که با پزشک خود مشورت کرده و آزمایشات لازم را انجام دهید. به این ترتیب می توان علت ندول را مشخص کرد و درمان لازم را انجام داد.
برخی از این علائم را می توان به شرح زیر فهرست کرد:
- سرفه
- درد در قفسه سینه
- سرفه همراه با درد
- هموپتیزی
- بیماری های عفونی در قفسه سینه
- کسالت عمومی
- کاهش وزن
- تنگی نفس
- افزایش دمای بدن
- خستگی و ضعف
- خس خس سینه
- خلط خونی
- تب ممکن است در ندول ریه که به دلیل هر گونه عفونتی مانند ذات الریه ایجاد می شود، رخ دهد.
ندول ریوی چگونه تشخیص داده می شوند؟
ندول های ریه را معمولاً می توان با روش های تصویربرداری رادیولوژیکی تشخیص داد. این روش ها شامل توموگرافی کامپیوتری (CT)، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) است. به لطف این روش ها می توان تصاویر دقیقی از ساختار ریه به دست آورد و ندول ها را تشخیص داد.
اگر ندولی در ریه ها تشخیص داده شود یا چنین علائمی رخ دهد، ممکن است پزشک از شما بخواهد که یکی از این نوع روش های تصویربرداری رادیولوژیکی را انجام دهید. به این ترتیب می توان اطلاعاتی مانند محل قرارگیری ندول، ابعاد و شکل آن را مشخص کرد. این اطلاعات می تواند به شناسایی علت ندول کمک کند.
اگر یک ندول به دلیل سوء ظن بدخیم (سرطانی) بودن آن تشخیص داده شود، یا اگر علت ندول قابل تشخیص نباشد، ممکن است پزشک از شما بخواهد که بیوپسی ریه (گرفتن یک قطعه کوچک و معاینه آن) انجام دهید. به لطف این آزمایش می توان خوش خیم یا بدخیم بودن ندول را تشخیص داد و درمان لازم را انجام داد.
تصویر ندول ریه
چگونه ندول های ریه را درمان کنیم؟
درمان گره های ریه ممکن است بسته به علت ندول متفاوت باشد. ندول های خوش خیم (بی ضرر) معمولاً نیازی به درمان ندارند و فقط به صورت دوره ای کنترل می شوند. با این حال، اگر گره بزرگ باشد یا مانع عملکرد صحیح ریه شود، پزشک ممکن است برداشتن ندول را توصیه کند. در این صورت ممکن است نیاز به مداخله جراحی باشد.
ندول های بدخیم (سرطانی) به طور کلی یک مشکل جدی تری در نظر گرفته می شوند و نیاز به درمان جدی تری دارند. نوعی سرطان است که به سرطان ریه معروف است و در درمان این گونه ندول ها عموماً از روش هایی مانند جراحی، رادیوتراپی (استفاده از امواج رادیویی) و شیمی درمانی (دارو درمانی) استفاده می شود. انتخاب و روش درمان ممکن است بسته به عواملی مانند اندازه و محل ندول، مرحله تومور (چقدر گسترش آن) و وضعیت سلامت عمومی بیمار متفاوت باشد.
اگر ندول در ریه ها تشخیص داده شد یا چنین علائمی رخ داد، مهم است که با پزشک خود مشورت کرده و آزمایشات لازم را انجام دهید. به این ترتیب می توان علت ندول را مشخص کرد و درمان لازم را انجام داد.
ندول ریوی چه زمانی خطرناک می شود؟
اگر ندول بزرگتر از ۱ سانتی متر باشد، باید بیوپسی رادیولوژیک/جراحی یا پیگیری دقیق انجام شود، زیرا احتمال سرطان افزایش می یابد. در صورت کوچکترین شک، برداشتن جراحی می تواند نجات دهنده باشد.
آیا ندول ریه از بین می رود؟
برخلاف تصور رایج، بیشتر ندول های ریه هیچ خطری برای سلامت بدن ندارند. از آنجایی که گره های کوچک نقطه ای شکل عموماً خوش خیم هستند، بدون نیاز به درمان خود به خود ناپدید می شوند. اندازه گره هایی که ناپدید نمی شوند در اسکن های منظم بررسی می شوند.
در اینستاگرام ما را دنبال نمایید.